غارت رم، كه در آن زمان بخشي از ايالات پاپ بود، به دنبال تصرف شهر در 6 مه 1527 توسط نيروهاي شورشي چارلز پنجم، امپراتور روم مقدس در طول جنگ اتحاديه كنياك انجام شد. عليرغم عدم دستور حمله به شهر، چارلز پنجم قصد داشت از تهديد نظامي استفاده كند تا پاپ كلمنت هفتم را به توافق برساند. نيروهاي ايتاليايي رم كه به ندرت از آن دفاع مي شد را اشغال كردند و بدون هيچ محدوديتي شروع به غارت، قتل و نگهداري شهروندان براي باج بيش از حد كردند.[4] كلمنت هفتم پس از نابودي گارد سوئيس در يك عمليات عقب نشيني تاخيري، به قلعه سنت آنجلو پناه برد. او در آنجا ماند تا اينكه به غارتگران باج داده شد. بنونوتو سليني، شاهد عيني اين رويداد، گوني را در آثارش توصيف كرد. تا فوريه 1528 بود كه شيوع طاعون و نزديك شدن نيروهاي ليگ به رهبري اودت دو فوكس، ارتش را مجبور كرد كه از شهر به سمت ناپل عقب نشيني كند. جمعيت رم به دليل فجايع، قحطي، شيوع طاعون و فرار از شهر از 55000 به 10000 كاهش يافته بود. از دست دادن متعاقب ارتش ليگ در طول محاصره ناپل، پيروزي در جنگ ليگ كنياك را براي چارلز پنجم تضمين كرد. امپراتور مسئوليت اين غارت را انكار كرد و در نهايت توسط كلمنت هفتم براي اين رويداد تبرئه شد. از سوي ديگر، غارت رم باعث تشديد نفرت مذهبي و تضاد بين كاتوليك ها و لوتري ها شد.
قدرت رو به رشد امپراتور روم مقدس، چارلز پنجم، پاپ كلمنت هفتم را نگران كرد كه چارلز را به عنوان تلاش براي تسلط بر كليساي كاتوليك و ايتاليا درك كرد. كلمنت هفتم براي مقاومت در برابر سلسله هابسبورگ در ايتاليا با دشمن سرسخت چارلز پنجم، پادشاه فرانسيس اول فرانسه، كه به اتحاديه كنياك معروف شد، اتحاد تشكيل داد.
ارتش امپراتور روم مقدس ارتش فرانسه را در ايتاليا شكست داد، اما بودجه براي پرداخت سربازان در دسترس نبود. 34000 سرباز امپراتوري شورش كردند و فرمانده خود، چارلز سوم، دوك بوربن را مجبور كردند تا آنها را به سمت رم، كه به دليل چشم انداز سياسي بي ثبات در آن زمان هدف آساني براي غارت بود، هدايت كند.
به غير از حدود 6000 اسپانيايي تحت رهبري دوك چارلز، ارتش شامل 14000 لندسكنه به رهبري گئورگ فون فروندسبرگ بود. تعدادي پياده نظام ايتاليايي به رهبري فابريزيو مارامالدو. كاردينال قدرتمند ايتاليايي پمپئو كولونا و لوئيجي گونزاگا؛ و تعدادي سواره نظام به فرماندهي فرديناندو گونزاگا و فيليبر، شاهزاده اورنج. اگرچه خود مارتين لوتر مخالف حمله به روم و پاپ كلمنت هفتم بود، برخي كه خود را پيرو جنبش پروتستان لوتر مي‌دانستند، پايتخت پاپ را به دلايل مذهبي هدف مي‌دانستند. راهزنان متعددي همراه با فراريان اتحاديه در طول راهپيمايي به ارتش پيوستند.
دوك چارلز در 20 آوريل 1527 آريزو را ترك كرد و از هرج و مرج در ميان ونيزي ها و متحدان آنها پس از وقوع شورشي در فلورانس عليه خانواده پاپ كلمنت هفتم، مديچي ها، استفاده كرد. سربازان عمدتاً بي انضباط او آكواپندنته و سن لورنزو آل گروته را غارت كردند و سپس ويتربو و رونسيليونه را اشغال كردند و در 5 مي به ديوارهاي رم رسيدند.
اجاره ويلاهاي لاكچري رودبار